Naast de grimmige tol van de coronaviruspandemie is er een positief neveneffect ontstaan: mensen fietsen en lopen vaker. In tijden van sociale afstand, lijken deze vormen van mobiliteit de veiligste en snelste keuze om te verplaatsen in steden.
Metropolen als Bogota, New York of Berlijn reageerden snel door tijdelijke fietspaden te openen. Andere steden wijzen de straatruimte opnieuw toe aan voetgangers. Kunnen deze maatregelen leiden tot een duurzamere stedelijke mobiliteit na COVID-19?
Milaan wil de straatruimte permanent herbestemmen
Volgens een actuele Duitse studie verwacht een op de vier Duitsers na de crisis vaker te gaan lopen en verwacht ongeveer een op de vijf meer te gaan fietsen. Milaan is nu de eerste stad die een ambitieus programma aankondigt om de straatruimte permanent te herbestemmen van auto’s naar fietsen en lopen en zo het autogebruik te verminderen. Onder de lockdown is de verkeerscongestie met 30-75% gedaald en daarmee ook de luchtvervuiling. Nu heeft de Noord-Italiaanse stad aangekondigd dat 35 kilometer aan straten zal worden omgevormd tot fiets- en wandelpaden. In andere straten worden de trottoirs verbreed en krijgen voetgangers en fietsers voorrang. Daarnaast zal de stad snelheidslimieten van 30 km/u invoeren.
Jarenlang heeft de gemeenteraad van Milaan geprobeerd het autoverkeer te verminderen, liet locoburgemeester Marco Granelli aan de Britse krant The Guardian weten: “Als iedereen in een auto rijdt, is er geen ruimte voor mensen, geen ruimte om te bewegen en is er geen ruimte voor commerciële activiteiten buiten de winkels.”
Hoe kunnen we de straten voorgoed veranderen?
Maar betekent de opening van meer fiets- of voetpaden ook dat steden automatisch fietsvriendelijker of beter beloopbaar worden? Het moet absoluut worden gevolgd door een langdurige verandering in het gedrag van mensen ten aanzien van actieve mobiliteit.
Overheden kunnen actieve mobiliteit aanmoedigen door aantrekkelijke verbindingen te maken met andere vervoerswijzen, maar ook met het hele stadswegennet. Het is essentieel om een infrastructuur te bieden waarmee fietsers en voetgangers hun bestemming veilig, comfortabel en effectief kunnen bereiken.
Steden staan voor tal van vragen: waar moeten nieuwe fiets- of voetpaden worden aangelegd? Hoe ziet de interactie met andere weggebruikers eruit? Hoe zullen de nieuwe maatregelen het leven in de stad beïnvloeden? Hoe zorgen we voor ‘groene golven’ die echt het verschil maken voor fietsers? En natuurlijk, welke maatregelen garanderen de verkeersveiligheid?
Voordat kostbare infrastructuurprojecten worden geïmplementeerd, is het zinvol om de verschillende maatregelen voor de herbestemming van de straatruimte in een virtuele omgeving te testen en te valideren. Modellen kunnen helpen om het huidige en toekomstige fiets- en voetgangersverkeer van een stad realistisch te simuleren en te analyseren, maar ook om verschillende wat-als-scenario’s te doorlopen.